«Κοίταξε τα σύννεφα: σκοτεινά αγριεμένα άλογα κάλπαζαν στον ουρανό. Μια άγρια καταιγίδα που ξεσπάει εκτός εποχής! Έτσι είναι και ο έρωτας, σκέφτηκε, ο έρωτας που έρχεται πολύ αργά. Μόνο που μετά δεν τον ακολουθεί καμία ήρεμη γαλήνη, όπως όταν στην ξαφνιασμένη γη γυρίζει και πάλι η μυρωδιά του δειλινού ή το απαλό ηλιόφωτο […] Όσο και να λες με τι μοιάζει ο έρωτας που έρχεται αργά, η δίψα δεν σβήνει.»
Το «Κάτω από το Ηφαίστειο» είναι μια ιστορία αλκοολισμού και παρακμής. Κεντρικός ήρωας είναι ο Πρόξενος, ονόματι Tζόφρευ Φέρμιν, βρεταννός πρόξενος στο Μεξικό, βαθειά αυτοκαταστροφικός, βυθισμένος στο αλκοόλ, μετά τη διάλυση του γάμου του και την αναχώρηση της γυναίκας του Υβόν. Το βιβλίο διαδραματίζεται όλο σε μια ημέρα, την Ημέρα των Νεκρών. Εκείνη την μέρα επιλέγει η Υβόν να επιστρέψει στο Μεξικό σε μια προσπάθεια να σώσει τον, κατεστραμμένο από το αλκοόλ και τους προσωπικούς δαίμονες, γάμο της με τον Πρόξενο. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής του βιβλίου βέβαια είναι το αλκοόλ.
«Το πιο καταπληκτικό ήταν πως ο Πρόξενος όχι μόνο φαινόταν τώρα φρέσκος και ξεκούραστος αλλά και χωρίς το παραμικρό ίχνος κατάχρησης πάνω του. […] Κι ωστόσο ήταν σαν η μοίρα να είχε σταματήσει την ηλικία του σε κάποια άγνωστη στιγμή του παρελθόντος, όταν ο επίμονος αντικειμενικός εαυτός του, έχοντας βαρεθεί πια να στέκεται και να παρακολουθεί το γκρέμισμά του, τον είχε εγκαταλείψει σιωπηλά, σαν ένα πλοίο που το σκάει κρυφά από το λιμάνι μες στη νύχτα.»
Η γραφή του Λόουρυ ακολουθεί τη ροή του αλκοόλ. Στην αρχή είναι ελεγχόμενη και κατανοητή• όσο όμως το μεσκάλ και η τεκίλα ρέουν, γίνεται ζόρικη, παραληρηματική, ονειρική (ή μήπως εφιαλτική?). Οι μορφές είναι δαιμονικές, η φύση είναι αμείλικτη, οι σκηνές της γιορτής απόκοσμες. Κι όλα αυτά στη σκιά του Ποποκατεπετλ.
Το Κάτω από το Ηφαίστειο είναι ένα μυθιστόρημα που «στάζει οινόπνευμα απ’ όλους τους πόρους του», οπός άλλωστε ο ίδιος ο Πρόξενος, είναι ένα αλκοολικό παραλήρημα, η κατάβαση σε μια προσωπική κόλαση από την οποία δεν υπάρχει γυρισμός. Είναι μια ιστορία προσωπικών ματαιώσεων, αποτυχίας, και ορίων από τα οποία (δεν) μπορούμε να ξεφύγουμε. Ο Πρόξενος έχει ανάγκη την αποδοχή και την επιστροφή της Υβόν- έχει ανάγκη επίσης και ένα ακόμα μεσκάλ. Το σθένος που χρειάζεται όμως για αυτή την επιστροφή, συγκρίνεται μόνο με το σθένος που χρειάζεται για φέρει το ποτήρι στα χείλη.
Tο βιβλίο που καθιέρωσε το Λόουρυ σίγουρα δεν είναι εύκολο. Η πλοκή του είναι άναρχη, η γλώσσα του στρυφνή και περίπλοκη, η περιγραφή του εξαντλητική. Η ξέφρενη πορεία όμως του Πρόξενου, ποτήρι το ποτήρι, όλο και πιο βαθειά και την αυτοκαταστροφή είναι μια εξαίσια σπουδή στον έρωτα, την παρακμή και τον αλκοολισμό. Βάλτε ένα μεσκάλ ή ένα ουίσκι, και ξεκινήστε.
Πληροφορίες: Κάτω από το ηφαίστειο, συγγραφέας Μάλκολμ Λόουρυ (Lowry Malcom, εκδόσεις Αστάρτη, μετάφραση Λώμη Μαρίνα, χρονολογία έκδοσης Ιανουάριος 1983.
Αφήστε μια απάντηση