Ημέρα εκλογών στο 1953 στην Ιταλία, μια ημέρα που η Δημοκρατία γιορτάζει. Είναι όμως έτσι; Στο εκλογικό τμήμα που στεγάζεται στο εκκλησιαστικό ίδρυμα για ανίατους ασθενείς και άτομα με ειδικές ανάγκες, Κοτολέγκο, η κατάσταση δεν θυμίζει καμία γιορτή.
Αυτό το διαπιστώνει από την πρώτη στιγμή παρουσίας του εκεί ο εκλογικός αντιπρόσωπος του κομμουνιστικού κόμματος και ήρωας του βιβλίου, Αμερίγκο Ορμέα. Επιβεβαιώνονται δηλαδή όλα όσα είχε ακούσει ότι ίσχυαν εκεί στις εκλογές: Άνθρωποι ανήμποροι, καθοδηγούνται από τους «υπεύθυνους» του ιδρύματος να ψηφίσουν αυτό που «πρέπει», το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση.
Μια σειρά από ανθρώπους που υπέφεραν σωματικά και πνευματικά παρέλαυναν μπροστά από την εκλογική επιτροπή για να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα. Άλλοι με τη βοήθεια φορείων και άλλοι προσερχόμενοι με μια περηφάνια «σαν να έβλεπαν σε αυτό μια αναγνώριση της ύπαρξής τους» έκαναν τον Αμερίγκο Ορμέα να προβληματίζεται ακόμα και για το εάν η ψήφος του θα έπρεπε να είναι ίση με αυτών των ανθρώπων.
Παράλληλα, εκτυλίσσεται και η προσωπική ζωή του ήρωα με την επικοινωνία με τη φίλη του να του ανακοινώνει την εγκυμοσύνη της δημιουργώντας νέες έννοιες για την προσωπική του ζωή. Που πολλές φορές, έτσι και τώρα, μπορεί να απασχολούν κάθε άνθρωπο, μοιραία, πιο πολύ από τις εκλογές και τη Δημοκρατία.
Οι εικόνες στο εκλογικό τμήμα προκαλούν θλίψη σε έναν παρατηρητή. Φοβισμένοι και αγχωμένοι ψηφοφόροι μήπως και δεν έκαναν «το σωστό» και η ψήφος τους βγει άκυρη απλά επιβεβαιώνουν όσα όλοι ήξεραν. Γεγονός που μετέτρεπε τα μέλη της εκλογικής επιτροπής, αλλά και τον Αμέρικο Ορμέα, σε γραφειοκράτες διεκπεραιωτές της διαδικασίας.
Αυτή η άτυπη παρέλαση ψηφοφόρων μπροστά από τα μάτια του, δημιουργούσε στον Αμερίγκο αντιφατικές σκέψεις. Από την μία οι χειρότεροι φόβοι για την ποιότητα της Δημοκρατίας και από την άλλη η συνειδητοποίηση ότι υπήρχε και ένας άλλος κόσμος. Άνθρωποι χωρίς χέρια, κυριολεκτικά, ευγνωμονούσαν τις καλόγριες του εκκλησιαστικού ιδρύματος που τους έμαθαν τα πάντα. Να είναι ικανοί, παρά την όποια αναπηρία τους, να αυτοεξυπηρετούνται και να είναι περήφανοι για αυτό.
Οι κάλπες κλείνουν, οι καταμετρήσεις ολοκληρώνονται, οι Κυριακές των εκλογών περνούν. Όμως οι προβληματισμοί που θέτει ο Ίταλο Καλβίνο μέσα από το βιβλίο «Η μέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου», δεκάδες χρόνια μετά, παραμένουν επίκαιροι και ζωντανοί. Ευτυχώς ή δυστυχώς.
Πληροφορίες: Η μέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου, συγγραφέας Ίταλο Καλβίνο, εκδόσεις Κριτική, μετάφραση Μάνος Ματσαγγάνης. Χρονολογία έκδοσης: Φεβρουάριος 2019 (3η έκδοση).
Αφήστε μια απάντηση