Δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Δεν είναι κοινό μυθιστόρημα. Δεν θα βρεις τις απαντήσεις για το νόημα της ζωής. Μπορεί να κρύβει συμβουλές για τη ζωή ή όχι. Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο (Roberto Bolaño) όταν το έγραφε γνώριζε πως θα πεθάνει. Ο μεταφραστής Κρίτων Ηλιόπουλος έχει κάνει για άλλη μια φορά εξαιρετική δουλειά.
Χωρισμένο σε πέντε ιστορίες, οι οποίες συνδέονται γύρω από δύο ξεχωριστά θέματα τον συγγραφέα Μπένο Φόν Αρτσιμπόλντι και τις δολοφονίες γυναικών στην Σάντα Τερέζα. Οποιαδήποτε από τις πέντε ιστορίες θα μπορούσε να σταθεί ως αυτόνομο βιβλίο.
Επιγραμματικά το πρώτο μέρος του βιβλίου εξιστορεί την ζωή τεσσάρων ακαδημαϊκών που το έργο του Αρτσιμπόλντι ήταν ο λόγος να τους φέρει κοντά. Το δεύτερο μέρος μιλά για έναν άλλο καθηγητή ο οποίος διδάσκει στην Σάντα Τερέσα και είναι πατέρας ενός κοριτσιού. Το τρίτο μέρος για έναν δημοσιογράφο που και αυτός κάποια στιγμή θα βρεθεί στην Σάντα Τερέσα. Το τέταρτο μέρος (ίσως το πιο κυνικό) απαριθμεί και περιγράφει λακωνικά τις δολοφονημένες γυναίκες, είναι ξεκάθαρο πως ο Μπολάνιο θέλει να μην ξεχαστούν αυτές οι γυναίκες και αν είναι δυνατόν να σταματήσουν τα εγκλήματα – γιατί αφορούν πραγματικά εγκλήματα που γίνονται μέχρι τις μέρες μας. Δυστυχώς δεν έχει την απάντηση. Τέλος στο πέμπτο μέρος μας ταξιδεύει στο παρελθόν του Αρτσιμπόλντι, σίγουρα ωραίος τύπος.
Δυσκολεύτηκα πολύ για να γράψω αυτή την κριτική-περίληψη. Ο κάθε επίδοξος αναγνώστης θα πρέπει να θυμάται ότι ο Μπολάνιο το έγραψε γνωρίζοντας ότι δεν έχει πολύ χρόνο ζωής, με αυτό κατά νου το βιβλίο αυτό μπορεί να περιλαμβάνει όλα αυτά που ήξερε πως δεν έχει τον χρόνο να πει στα παιδιά του.
Πληροφορίες: 2666-Ρομπέρτο Μπολάνιο, μεταφραστής Κρίτων Ηλιόπουλος, εκδόσεις ΑΓΡΑ, χρονολογία έκδοσης Δεκέμβριος 2011.
Αφήστε μια απάντηση