Στο Κολοκοτρωνέικο, το τελευταίο θεματικό λεξικό του Νίκου Πλατή, ο αναγνώστης θα βρει πολύτιμες πληροφορίες για τα μεγάλα, αλλά κυρίως για τα μικρά του 1821, αυτά που πέρασαν στα “ψιλά” της “επίσημης” ιστορίας, αλλά έχουν τη δύναμη να μας συγκινήσουν, να μας καταπλήξουν, να μας προβληματίσουν, να μας κάνουν να χαμογελάσουμε.
Το βιβλίο συνθέτουν εκατοντάδες ιστορίες, μικρές και μεγάλες, με βάση κυρίως τα λεγόμενα του γέρου του Μοριά από τα απομνημονεύματα του – του αδιαμφισβήτητου πολεμικού ηγέτη της ελληνικής επανάστασης, ενός ανθρώπου τόσο κυνηγημένου στα χρόνια της νιότης του που ανέπτυξε τις πολύτιμες ικανότητες για να ηγηθεί της επανάστασης αργότερα.
Το βιβλίο του Νίκου Πλατή φέρνει μια διαφορετική ματιά στο 1821, αφήνοντας εκτός τις κοινοτοπίες που εξωραΐζουν, “απολυμαίνουν” και σε μεγάλο βαθμό λειτουργούν για να επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες μας.
Έτσι, με το Κολοκοτρωνέικο [ξανά]γνωρίζουμε τους ήρωες της παιδικής μας ηλικίας με όλα τους τα προτερήματα, αλλά και μειονεκτήματα και αδυναμίες που συχνά – συχνότερα απ’ ό,τι θα θέλαμε – έστρεφαν τον έναν ενάντια στον άλλο, σε έναν κύκλο συνομωσιών και πρόσκαιρων συμμαχιών, ένα κανονικό Game of Thrones [για τους νεότερους] με επικές νίκες της τελευταίας στιγμής ενάντια σε κάθε προσδοκία, σκοτεινές πλεκτάνες, προδοσίες και τον Ιμπραήμ – στον ρόλο του δράκου – να κατακαίει στο τέλος την Πελοπόννησο.
Γνωρίζουμε επίσης σπάνιες εικόνες της – πολύ σκληρής – καθημερινότητας του 1821 και ιστορίες που ξεπερνούν ακόμα και πιο την πλούσια φαντασία: όπως ότι την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα την ακολουθούσαν αρματωμένοι στρατιώτες που έτρεχαν πλάι της σαν λαγοί, βγάζοντας χαρούμενες κραυγές ή ότι ο Καποδίστριας είχε σκεφτεί να εποικήσει την Ελλάδα… με ελβετούς χωρικούς.
Στην καρδιά του βιβλίου όμως πάντα βρίσκεται το ερώτημα τι είναι αυτό που οδήγησε ανθρώπους που συχνά δεν είχαν ταξιδέψει πιο μακριά από το διπλανό χωριό, να πάρουν τα άρματα, [μερικοί ούτε καν, καθώς όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης πολλοί αγωνιστές δεν είχαν όπλα στην αρχή] για να πολεμήσουν μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες της εποχής τους ώστε να δημιουργήσουν μια – πολύ αόριστη εκείνη την εποχή – ελεύθερη πατρίδα. Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης. Είναι μια τρέλα που, όπως φαίνεται, είναι χαραγμένη στο ανθρώπινο DNA. “Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς”, αναφέρει ο γέρος. “Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν…”.
Πληροφορίες: μικροΜέγα Κολοκοτρωνέικο, συγγραφέας: Νίκος Δ. Πλατής, Εκδόσεις: Οι εκδόσεις των συναδέλφων, χρονονολογία έκδοσης: Δεκέμβριος 2019.
Αφήστε μια απάντηση