Λίγο ο Μάης το ‘68, λίγο το εξώφυλλο, λίγο ο τίτλος του βιβλίου, λίγο η φιλοσοφία των βιβλίων από τις εκδόσεις Angelus Novus είναι αρκετά για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον ενός αναγνώστη. Αν κανείς δε, συνυπολογίσει ότι πρόκειται για βιβλίο του Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί, τότε σίγουρα το «Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα» δεν είναι ένα βιβλίο που εύκολα προσπερνιέται.
Το Παρίσι φλέγεται τον Μάη του ‘68 και ο Φαζαρντί αποτυπώνει την εξεγερμένη ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς, που θέλησε να ερωτευτεί ελεύθερα, να επαναστατήσει, να αλλάξει τον κόσμο. Ο Φρέντι και ο Τέντι είναι δυο νέοι, που συμμετέχουν σε εξεγέρσεις και διαδηλώσεις. Κάνοντας κριτική στην Αριστερά και τη στάση της, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των οδοφραγμάτων με όποιο κόστος. Η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από την αντίσταση και το όνειρο να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο μέχρι τη στιγμή που ο πρώτος πέφτει θύμα μας προβοκάτσιας αστυνομικών. Στις σελίδες του βιβλίου θα διαβάσει κάποιος της ιστορία μιας προσωπικής εξέγερσης, αιματοβαμμένης και νουάρ αισθητικής.
Το κόκκινο στον τίτλο δεν αφορά μόνο στην επανάσταση, αλλά και στον έρωτα, ο οποίος αποκτά τη μορφή της Φρανζίν. Το κόκκινο κορίτσι που γνώρισε ο Φρεντερίκ τον Ιούνιο του 1968, το κορίτσι που αναγκάστηκε να αφήσει πίσω του. Το κορίτσι που 20 χρόνια μετά από την αυτοεξορία του στη Νότιο Αφρική θα επιχειρήσει να ξαναβρεί, γιατί έτσι δεν είναι οι έρωτες; Κόκκινοι, παθιασμένοι και ανεξίτηλοι.
«Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα», διαλαλούσε ένα σύνθημα. Ωραία, κόκκινη, εύθραυστη, φρόνιμη και αισθησιακή. Πιστή και αποκλειστική: σε μάντεψα αυτοστιγμεί. Ήσουν το όνειρό μου, εκεί, όρθιο μπροστά μου, και θα ήμουν τόσο ανίκανος να σου κάνω μια ερώτηση όσο κι εσύ να μου απαντήσεις, αν, παρ’ ελπίδα, είχα καταφέρει να σπάσω τη σαγήνη… », σκέφτεται ο Φρέντι για το κόκκινο κορίτσι που κάνει την καρδιά του να χτυπάει.
«Ήμουν είκοσι χρονών. Ήμουν αριστεριστής κι ήταν Μάης ’68. Η επανάστασή μου ήταν η επανάσταση της πεζικαρίας, των ανώνυμων αγωνιστών. Πολεμούσαμε για ένα οδόφραγμα, για μια γωνία δρόμου. Η αστυνομία μας ξυλοκοπούσε μακριά από τους δημοσιογράφους. Τα επετειακά βιβλία δεν μιλούν ποτέ για μας. Για ν’ αποκαταστήσω την αδικία έγραψα αυτό το μυθιστόρημα που μιλάει για έρωτα, για τη χαρά της ζωής, για θάνατο και για μια μακρόχρονη εξορία δύο δεκαετιών. Ο Φρέντι και ο Τέντι, οι ήρωες του Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα, είναι δύο τρελαμένοι πιτσιρικάδες. Τρέχουν από διαδήλωση σε διαδήλωση κι από εξέγερση σε εξέγερση ως τη μέρα που η αστυνομία τους διαλέγει εν αγνοία τους για να στήσει μια προβοκάτσια. Μα, ο Φρέντι έχει μόλις συναντήσει τον μεγάλο έρωτα…» , αναφέρει ο Φαζαρντί για το βιβλίο του.
«Ανήκαμε στην ιστορία, τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί;», διερωτάται ο συγγραφέας δια του πρωταγωνιστή του στο βιβλίο. Και πράγματι, ρομαντισμός και εξέγερση, τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί;
Πληροφορίες: Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα – Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί (Frederic H. Fajardie), μετάφραση: Γιάννης Καυκιάς, εκδόσεις: Angelus Novus, χρονολογία έκδοσης: Ιούνιος 2018.
Αφήστε μια απάντηση